frans beerens, geboren in Doetinchem, 1960 

Opleidingen:

1979–1983  Kunstacademie Den Bosch

1983–1986  Jan van Eyck Academie Maastricht   

Op de Jan van Eyck Academie heb ik een film gemaakt met de titel In de val van het beeld en de ondertitel The terrible beauty of human language, why can’t you just remain silent. De ondertitel verwoordt de inhoud van de film. De beelden laten lege verlaten landschappen zien aan de Ierse westkust. Deze film werd in 1986 gedraaid in Duitse musea tijdens de tentoonstelling Niederlandische Kunst der Achtziger Jahren, de kunstuitwisseling tussen Nederland en Hongarije in Boedapest en in het Centraal Museum van Utrecht. 

Sinds die tijd heb ik – met mijn vriendin Jessica Knoot – verlate gebieden bezocht in Europa. Hier trokken we ons meestal voor langere tijd terug. Sommige plekken bezochten we vaker. Veel van wat ik daar zag heb ik vastgelegd met een analoge fotocamera.

Naast de fotografie heb ik me ook bezig gehouden met ruimtelijke beelden. In de jaren negentig werden deze beelden drie keer getoond in Museum Kunstpalast te Düsseldorf en had ik een solotentoonstelling in het Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch. In 2005 werd het boek Slakkensporen uitgegeven met veel van mijn ruimtelijke werk.

In 2013 ontving ik van het Mondriaan Fonds subsidie om samen met het TextielLab in Tilburg de techniek van het stoffelijk fotobeeld te verbeteren en een serie te weven. De resultaten werden o.a. getoond tijdens solotentoonstellingen in het Museum voor fotografie Huis Marseille, Museum De Pont en in het Oriel Y Parc Museum in St. Davids (GB). 

Onlangs kreeg ik een grote terugval van de ziekte multiple sclerose en besloot ik een grote schoonmaak te houden in mijn negatieven-archief en ben ik over het boek diepe tijd na gaan denken.